agonia
romana

v3
 

Agonia - Ateliere Artistice | Reguli | Mission Contact | ÃŽnscrie-te
poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
armana Poezii, Poezie deutsch Poezii, Poezie english Poezii, Poezie espanol Poezii, Poezie francais Poezii, Poezie italiano Poezii, Poezie japanese Poezii, Poezie portugues Poezii, Poezie romana Poezii, Poezie russkaia Poezii, Poezie

Articol Comunităţi Concurs Eseu Multimedia Personale Poezie Presa Proză Citate Scenariu Special Tehnica Literara

Poezii Românesti - Romanian Poetry

poezii


 


Texte de acelaÅŸi autor


Traduceri ale acestui text
0

 Comentariile membrilor


print e-mail
Vizionări: 1864 .



Soy
personale [ Gânduri ]

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
de [victor siv ]

2009-07-06  | [Acest text ar trebui citit în espanol]    | 



Hay veces que mi fiel luna se esconde en los quejumbrosos montes, esa noches recuerdo no soy tan fuerte como lo pensaba, la madrugada cae que terrible pesadumbre, me quedo muerto en vida, soy un roble atezado y viejo del bosque muerto al pie de su raíz para ser un lignito en mil años. Un alma sola entre las bestias un rosal silvestre de mil espinas.

Hay veces que mi fiel estrella se pierde entre las otras mas fastuosas, esas noches recuerdo no soy tan fuerte como lo pensaba, el alba cae, se desvanece la nova, me quedo quieto ante el crepúsculo y muero de nuevo, soy un arrollo seco, con hidrofobia, una roca bajo la arena, un camarón hidrófobo ahogado en la gran laguna de brea.

Hay veces que el cielo constelado es tan estrellado, que se pierde Piscis entre las muchas estrellas, esa noche recuerdo no soy tan fuerte como lo pensaba, la noche es larga y harta, el amanecer me levante pero quedo de nuevo en desasosiego ante las sombras, soy un piélago repleto de petróleo crudo intoxicado de microbios anaerobios muertos, una roca en mi fondo, un cambaro incomestible por mi negrura.

Hay veces que triangulum no aparece frente a Aries y al cielo confuso, esas noches recuerdo no soy tan fuerte como lo pensaba, detrás del monte nuevamente renace el sol y mis estrellas se esconden, solo eclipsándote me dejarías ver mas a mis hermosas joyas y no moriría cuando tu renaces; soy los labios negroides de la viuda, soy el topo ciego, el zorro volador atrapando palomillas nocturnas y la palomina de templados llanos secos, pero sabes que soy, soy mas la negra noche...

Victor s.i.v

.  |










 
poezii poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
poezii Casa Literaturii, poeziei şi culturii. Scrie şi savurează articole, eseuri, proză, poezie clasică şi concursuri. poezii
poezii
poezii  Căutare  Agonia - Ateliere Artistice  

Reproducerea oricăror materiale din site fără permisiunea noastră este strict interzisă.
Copyright 1999-2003. Agonia.Net

E-mail | Politică de publicare şi confidenţialitate

Top Site-uri Cultura - Join the Cultural Topsites!